شهرداري منطقه 8 با مساحت ۲۰۳۹ هکتار، از شمال به محور خیابان بهارستان از تقاطع امام خمینی (ره) تا تقاطع خیابان کاوه، از شرق به محور بزرگراه کاوه از تقاطع خیابان بهارستان تا میدان شهدا، از جنوب به محور خیابان فروغی از میدان شهدا تا میدان جمهوری اسلامی و از غرب به محور خیابان امام خمینی از میدان جمهوری اسلامی تا تقاطع خیابان بهارستان محدود مي شود. در نیمه دوم سال 1363 شهرداری منطقه 8ازشهرداری منطقه 2 جدا شد و در ابتدای سال 1386 در راستای خدمات رسانی بهتر و مطلوبتر به شهروندان ارجمند، این منطقه تقسیم شد و منطقه 12 به عنوان منطقه ای مجزااز منطقه 8آغاز به کار کرد.
ويژگي هاي طبيعي
در محله مارچین قدیم منطقهای کشاورزی (شمال خیابان بهارستان فعلی) وجود داشت که به علت نم و نای زیاد به آن نادانی (تخفیفیافته نمدانی) گفته میشد و در بعضی از فصول سال به علت جمع شدن آب در آن و گلشدن زمین قابل کشت نبودهاست و محل جمعشدن مار بودهاست که بعدها به آن ماردانی و مارچینی گفته شده است.
همچنين محله طامه، جلگهای و معتدل است و آب آن از چاه، محصول آنجا غلات، پنبه، صیفی و در گذشته تریاک بوده و شغل غالب اهالی زراعت است (دهخدا، 1372: ذیل طامه).
در قسمت شمال اصفهان نيز بالاتر از فلکهی جمهوری (دروازه تهران)، به سمت شمال غربی، در مقابل کارخانهی روغن نباتی ناز، دشتی سرسبز و خرم به نام فرتمان قراردارد که گاه پرتمان نیز خوانده می‌شود و برخی تازی دوستان، آن را فرطمان مینویسند که بیشک، سهو و غلط است. این صحرای دلاویز که از شمال به کوجان و از جنوب به صحرای کساره محدود است، سابق بر این دهکدهای داشتهاست که اینک آثاری از آن باقیاست ولی در حال حاضر، دهکده بشمار نمیآید.
ويژگي هاي تاریخی و گردشگري
از آثار تاریخی و قدیمی محله مارچين میتوان به مسجد فرزند موسیبن جعفر (ع) اشارهکرد که قدمتی حدود 200 سال داشته و با اعتقادات مردم محل پیوندی جدانشدنی دارد. از نظر شهرسازی و معماری اینگونه نقلشده که کل محله را یک دیوار بزرگ گلی دربرگرفتهبوده و ورود و خروج از دو دروازه که یکی در میدان شهدای محله و دیگری در انتهای خیابان شهدای مارچین قرارداشت انجاممیشد و ساختوسازهای مردم به دور مسجد کوچک (مسجد امام حسین فعلی) انجام میشد و کوچه اعیانی نشین محله به کوچه حاجیها معروف بوده است.
کساره نيز یکی از نواحی قدیمی اصفهان است و اسم آن حاکی از این قدمت است. در نشریهی مرکز آمار ایران، آن را از دیههای دهستان جی از شهرستان اصفهان دانستهاند و برای آن 199 نفر جمعیت قائل شدهاند اما به این نام در فرهنگ جغرافیایی اصفهان، محلی وجودندارد. کساره محلی است در خیابان رباط در شمال اصفهان که اکنون با توسعهی شهر، جزء آن شده و کِی(قنات بزرگی) نیز داشته که اکنون مثل قنات‌های دیگر دیههای اطراف آن (شمسآباد آهنگران، کوجان، فردوان و فرتمان) خشکشده و از بینرفته است. این محله، چشمهی بزرگی نیز داشته که آب از آن می‌جوشیده و از نزدیک آب بخشان (فلکهی شهدای امروز) عبورمی‌کرده است.
در کساره، چشمهای به نام چشمه کساره معروف بودهاست. چشمههایی که دارای قدمتی طولانی هستند، زمانی نقش سیلبند داشتهاند اما سال‌ها است که به وادی فراموشی سپردهشده و چهرهی نابسامان و نازیبایی به خود گرفتهاند. یکی از این چشمهها، چشمهی کساره واقع در پل شهید ردانیپور ابتدای خیابان بهار است که اخیراً به پارک تبدیلشدهاست.
همچنين، محله شمسآباد که در شمال شهر اصفهان و نزدیک محلهی مورنان و آببخشان و در شمال خیابان فروغی واقعاست، در قدیم دیه‌ای در نزدیکی دروازه شمالی شهر بود و امروزه، به نام شمسآباد معروفاست.
آسیب های منطقه هشت:
وجود تعداد زیادی زمین ها و پلاک های مسکونی فاقد سند رسمی در منطقه کمبود سرانه فضای سبز منطقه به دلیل کثرت جمعیت وجود حجم بالای بافت فرسوده در منطقه تداخل بافتهای مسکونی با زمین های بایر وجود تعداد زیاد اتباع افغانی غیر مجاز در چند محله از منطقهظرفیت های منطقه هشت:
حضور قومیت های مختلف پراکندگی مناسب مراکز مذهبی وجود ایستگاه مرکزی متروی اصفهان و بسیاری از ایستگاه های خط یک مترو در منطقه هشت وجود پایانه مسافربری کاوه وجود شهربازی ملکشهر وجود صنایع دستی شمال اصفهان وجود سه برج کبوتر در محله های مارچین و کوجان
