منطقه شش شهرداري اصفهان با مساحت 6.600 هکتار، از شمال به  پل سی و سه پل در مسیر زاینده رود تا پل بزرگمهر، از جنوب به پل اشکاوند در مسیر ریل راه آهن تا پل راه آهن، از شرق به  پل بزرگمهر در کسیر رودخانه تا پل اشکاوند و از غرب به  پل راه آهن در مسیر بزرگراه شهید دستجردی تا سی و سه پل محدود مي شود.

ويژگي هاي تاریخی و گردشگري

زمانی که شاه­عباس­دوم به بنای کاخ­ها و احداث باغ­ها – مانند عمارت هفت­دست، تالار آیینه­خانه، قصر نمکدان، باغ گلستان، کاخ و باغ بسیار بزرگ سعادت­آباد – پرداخت، خیابانی نیز از جنوب پل­خواجو به موازات چهارباغ به طرف راه شیراز احداث­شد که در آن زمان فقط شاهراه اصفهان به شیراز محسوب ميشد. دوطرف آن چهارباغ بزرگ ساخته­شده­ بود به نام­های باغ­کاج، باغ­انارستان، باغ­نگارستان. تمامی این باغ­ها در فتنه افاغنه خالی از سکنه ­شد. در دوره قاجار حاج­محمد­حسین­خان صدر­اصفهانی و فرزندش عبدالله­خان امین­الدوله به احیاء آن چهارباغ صفوی پرداختند و لذا آنجا به چهارباغ امین معروف­شد. چهارباغ امین­آباد بود که امروزه به خیابان فیض معروف­است. به لحاظ جغرافیایی این خیابان در مسیری قرارگرفته که قبور وتکایای زیادی از علما و بزرگان جهان اسلام در دو طرف مسیر این خیابان قرارگرفته­است. بقعه و مسجد رکن­الملک در این خیابان از آثار دیگر تاریخی موجود در این خیابان است.

تخت­فولاد، بعنوان يکي ديگر از مکان هاي تاريخي منطقه شش، تنها گورستان باقی‌مانده از قبرستان­های متعدد دوران اسلامی شهر اصفهان است. این گورستان با قدمتی حداقل از سده­ی 4 ه.ق تاکنون، در جنوب شرقی شهر در کنار زاینده‌رود گسترده است و به نام­های لسان‌الأرض، بابا رکن‌الدین و سرانجام تخت­فولاد نامیده­شده­است. اهمیت و شهرت تخت­فولاد، مرهون دو عامل است: مزار صدها تن از بزرگان دین و علم و ادب و هنر ایران در آن واقع است و بناهای تاریخی طی سده‌ها در آنجا برپا شده­است که بیشتر آنها در زمره­ی آثار ملی به ثبت رسیده‌اند. لسان‌الأرض کهن‌ترین نام و نیز کهن‌ترین بخش گورستان است که در گوشه­ی جنوب شرقی تخت­فولاد کنونی قرار­داشته­است. ابونعیم اصفهانی نخستین کسی است که به وجه‌ تسمیه­ی لسان‌الأرض ‌اشاره­می­کند و می‌نویسد که خداوند به هنگام آفرینش آسمان و زمین، آن ها را فرمان داد: «ائْتیا طَوْعاً اَوْ کَرْهاً قالَتا اَتَیْنا طائعین» و زمین اصفهان فرمان پذیرفت، پس اصفهان دهان و زبان دنیاست.

هزارجریب کوچک بعنوان يکي از ويژگي هاي تاريخي- طبيعي منطقه شش، باغ‌های وسیعی بود که سعادت­آباد نام داشت و پیش از شاه­عباس دوم، محل آن برای سکونت گبران(زردشتیان) اختصاص­داده شده ­بود. شاه­عباس دوم، گبران را به انتهای جلفا کوچانید و در سال 1056 هـ.ق، دستورداد باغ وسیع سعادت­آباد و قصرهای سلطنتی آن را احداث­کنند. باغ سعادت­آباد بین پل سی­و­سه­چشمه و پل­خواجو در حاشیه­ی جنوبی رودخانه قرار­داشت و این دو در حقیقت، در حکم یک باغ بزرگ محسوب می‌شد و رودخانه­ی زاینده­رود از وسط آنها جریان داشت.  در باغ وسیع سعادت­آباد، قصرهایی وجود داشت که معروف‌ترین آنها هفت­دست، عمارت آیینه­خانه و عمارت نمکدان بوده ­است. همچنين، در انتهای چهارباغ­بالا و در پای کوه­صفه، در زمینی مربع و مسطح، به دستور شاه­عباس باغ بزرگی احداث ­شد که چهارگوشه­اش به چهار برج آراسته­ بود و یک میلیون و کسری ذرع مساحتش می‌شد. این باغ چون به امر شاه­عباس بنا شده­بود، به باغ عباس­آباد و به واسطه­ی وسعتی که داشت، به هزارجریب نیز معروف­بوده­است. این ناحیه که در طرف جنوبی رودخانه است، از نظر آب و هوا از بهترین محلات است. باغ هزارجریب سردر باشکوهی داشت که چهارباغ­بالا بدان پایان می‌گرفت. قصر هزار­جریب، بالاترین قصرهای سلطنتی بود که در انتهای چهارباغ­بالا، سر به فلک کشیده و محل تفریح مردم شهر و جلفا بود و تمام شهر و بلوکات حوالی اصفهان، در آن قصر نمایان می‌شد.

همچنين قدمت اصفهان و قدمت نام رد محله ردان، نشان اين است كه در دوره­هاي گذشته، دیه‌هایی به مردم روحاني زردشتي اختصاص داشته­است و يا نام آن ها بر اين ديه­ها نهاده ­شده­ بود. بنابراين در واژه­ی ردان يا رادان، جزء اول به معني نگهبانان آتش و جزء دوم، آن پسوند كثرت و نسبت است كه در عين اينكه علامت جمع است، نسبت را هم می‌رساند.

محله آبشار از جمله ويژگي هاي طبيعي منطقه شش است. نام محله آبشار برگرفته از نام کاخ آبشار حاج محمدحسین کازرونی، از تجار و بزرگان اصفهان در دوره­ معاصر است. در همین قسمت، بند آبشار نیز ایجادشد که اولین بند روی رودخانه­ زاینده­رود بعد از شهر اصفهان بود و تا همین اواخر، یعنی قبل از احداث سد آبشار برقرار بود.

ويژگي هاي مذهبي

محله همت­آباد با تقدیم بیش از 242 شهید عزیز، محله­ نمونه شاهد کشور است. این محله مردمی باصفا و جوانان فعال و مذهبی و انقلابی دارد.

همچنين تخت­فولاد، تنها گورستان باقی‌مانده از قبرستان­های متعدد دوران اسلامی شهر اصفهان است. این گورستان با قدمتی حداقل از سده­ی 4 ه.ق تاکنون، در جنوب شرقی شهر در کنار زاینده‌رود گسترده است و به نام­های لسان‌الأرض، بابا رکن‌الدین و سرانجام تخت­فولاد نامیده­شده­است. هرچند گورستان تخت­فولاد، گورستان دوره­ی اسلامی است اما نشانه‌هایی از پیش از اسلام نیز در آن وجود­دارد که بر اهمیت تاریخی ‌آن می‌افزاید. از جمله بقعه­ی منسوب به یوشع­بن­نوين یکی از انبیای بنی­اسراییل است که هنگام کوچاندن یهودیان به ایران و سکنا دادن آنها در اصفهان توسط بخت­النصر پادشاه بابل، رحلت کرد. این یوشع غیر از یوشع­بن­نون، وصی حضرت موسى(ع) است.

از طرفي وجود مسجد مصلي اصفهان که هر هفته ميزبان نمازگزاران نماز جمعه است از جمله نمادهاي شاخص فرهنگي مذهبي منطقه شش محسوب مي شود.

در این محله در خیابان آبشار سوم، آرامگاه امامزاده­ابراهیم قرار­دارد. نسب این امامزاده­ی بزرگوار بنا به روایت بزرگان و معتمدان محل، به حضرت موسی­بن­جعفر(ع) می‌رسد. همچنين آرامگاه امامزاده سلطان محمد در روستای دنارت در فاصله 6 کیلومتری شهر اصفهان قرار دارد. نسب این امامزاده، به عقیده بزرگان روستا به حضرت موسی بن جعفر(ع) می رسد.