فقيه متبحّر، فرزند حاج ملا محمد بن حاج ملا علي در حدود سال 1285ق در قودجان گلپايگان ديده به جهان گشود. پدر و جد او، هر دو از علما و فضلا و زهاد زمان خود بودند.
وي براي فراگيري علوم ديني راهي حوزه علميه اصفهان شد و از محضر حضرات آيات: ميرزا ابوالمعالي كلباسي، مير سيد محمد تقي مدرس، آقا شيخ محمد تقي نجفي، سيد محمد باقر درچه و مرحوم آخوند كاشي بهره برد.
او پس از استفاده از محضر فقيهان و حكيمان نامي اصفهان، راهي عتبات عاليات شد و از درس بزرگان آن حوزه نيز استفاده نمود.
از معاصران و دوستان ايشان، آيات عظام: حاج سيدحسين طباطبايي بروجردي و حاج آقارحيم ارباب را مي توان نام برد.
آيت الله قودجاني پس از بازگشت از نجف، به خواهش آيت الله بروجردي راهي روستاي أشن ( مهردشت فعلي ) از قراي كرون عليا، معروف به عربستان در شمال غربي نجف آباد شد تا به تبليغ و ترويج احكام و آيين اسلام بپردازد. وي سالهاي متمادي در قريه اشن سكونت اختيار كرد و از همين رو، به « اشني » نيز شهرت يافت. در زمان رضاخان به گلپايگان رفت و در زادگاهش قودجان اقامت گزيد و امتياز دفتر اسناد رسمي گرفت. شيخ محمدحسين در سال 1365ق به اصرار برخي از علما و خيّران به اصفهان بازگشت و در مدرسه درب كوشك، به تدريس خارج فقه و اصول همت گمارد و بزرگاني همچون علامه ميرسيدحسن مدرس هاشمي، حاج ملا علي ماربيني و فرزند خودشان آيت الله حاج شيخ نورالدين اشني از محضر وي استفاده نمودند.
مرحوم سيد مصلح الدين مهدوي از آيت الله قودجاني به: « علامه فقيه، عالم عامل، مجتهد كامل و جامع المعقول و المنقول » تعبير نموده است.
حاج شيخ محمدحسين اشني در روز يكشنبه 24 رمضان 1375ق جهان فاني را بدرود گفت و پيكرش را با تشييع با شكوهي در بقعه تكيه علامه ابوالمعالي كلباسي به خاك سپردند.
آيت الله اشني از دو همسر خود، در مجموع پنج فرزند به جاي گذاشت. مرحوم حاج شيخ نورالدين فرزند ارشد پدر و جانشين او در علم و عمل و وراث زهد و تقواي او بود.
دانشنامه تخت فولاد/جلد اول